Перевод: с польского на русский

с русского на польский

strzelać do celu

  • 1 cel

    сущ.
    • вершина
    • вещь
    • ворота
    • гол
    • завершение
    • задание
    • задача
    • замысел
    • идея
    • конец
    • кончик
    • мишень
    • наконечник
    • намерение
    • объект
    • объектив
    • окончание
    • отметка
    • план
    • предмет
    • проект
    • пункт
    • расчет
    • расчёт
    • умысел
    • финиш
    • цель
    * * *
    1) (przedmiot działań) объект
    2) (obiekt, do którego się strzela) цель, мишень
    3) (miejsce przeznaczenia, zamiar) цель
    * * *
    ♂, Р. \celu, мн. Р. \celów l, цель ž;

    dążyć do \celu стремиться к цели; osiągnąć \cel, dopiąć \celu, dobić do \celu достичь цели; mijać się z \celem, chybiać \celu не достигать цели; spełniać \cel выполнять задачу, отвечать цели; w \celu с целью;

    2. воен. мишень ž, цель ž;

    strzelać do \celu стрелять по мишени, стрелять в цель; chybić \celu промахнуться;

    3. (kpin, żartów itp.) объект (насмешек, шуток etc.)
    * * *
    м, Р celu, мн Р celów
    1) цель ż

    dążyć do celu — стреми́ться к це́ли

    osiągnąć cel, dopiąć celu, dobić do celu — дости́чь це́ли

    mijać się z celem, chybiać celu — не достига́ть це́ли

    spełniać cel — выполня́ть зада́чу, отвеча́ть це́ли

    w celu — с це́лью

    2) воен. мише́нь ż, цель ż

    strzelać do celu — стреля́ть по мише́ни, стреля́ть в цель

    chybić celu — промахну́ться

    3) (kpin, żartów itp.) объе́кт (насме́шек, шу́ток и т. п.)

    Słownik polsko-rosyjski > cel

См. также в других словарях:

  • strzelać — ndk I, strzelaćam, strzelaćasz, strzelaćają, strzelaćaj, strzelaćał, strzelaćany strzelić dk VIa, strzelaćlę, strzelaćlisz, strzel, strzelaćlił, strzelaćlony 1. «wypuszczać pocisk z broni palnej, strzałę z łuku itp.; o broni palnej: wyrzucać… …   Słownik języka polskiego

  • strzelać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, strzelaćam, strzelaća, strzelaćają, strzelaćany {{/stl 8}}– strzelić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, strzelaćlę, strzelaćli, strzelaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oddawać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • strzelać – strzelić oczami [spojrzeniem, wzrokiem] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{za kimś, ku komuś} {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w celu szybkiego zorientowania się w sytuacji lub odnalezienia kogoś (czegoś) spoglądać szybko w różne strony, nie poruszając głową : {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kaczy — 1. «należący, odnoszący się do kaczki ptaka» Kacze jaja, pióra, pisklęta. ◊ pot. Bić, strzelać jak w kaczy kuper «bić mocno, skutecznie, nie napotykając oporu; strzelać do widocznego, bliskiego celu, mając pewność, że się trafi» 2. «podobny do… …   Słownik języka polskiego

  • kuper — m IV, D. kuperpra, Ms. kuperprze; lm M. kuperpry 1. «tylna część tułowia u ptaków, z której wyrastają pióra ogonowe» Gęsi kuper. ◊ pot. Bić, strzelać jak w kaczy kuper «bić, strzelać skutecznie, nie napotykając oporu, celować do widocznego celu… …   Słownik języka polskiego

  • podryw — m IV, D. u, Ms. podrywwie; lm M. y 1. rzad. «poderwanie się, zerwanie się; jednorazowy wysiłek» ∆ łow. Strzelać z podrywu «strzelać do ptaków łownych zmuszonych do poderwania się do lotu przez myśliwego lub jego psa» 2. posp. «zalecanie się do… …   Słownik języka polskiego

  • oko — 1. Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało «zwrot podkreślający wyjątkowość i rzadkość czegoś»: (...) jeżeli zaufacie Ewangelii – zobaczycie rzeczy, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, a które Bóg przygotował dla tych, co Go… …   Słownik frazeologiczny

  • niecelnie — «nie trafiając do celu, w cel; nie osiągając celu» Strzelać niecelnie …   Słownik języka polskiego

  • nieść — ndk XI, niosę, niesiesz, nieś, niósł, niosła, nieśli, niesiony 1. «iść dokądś z czymś, trzymając coś, najczęściej w rękach lub w jakiś sposób na sobie, przytrzymując rękami» Nieść paczkę w ręku, pod pachą. Nieść worek na plecach. Nieść walizkę.… …   Słownik języka polskiego

  • palić — ndk VIa, palićlę, palićlisz, pal, palićlił, palićlony 1. «rozniecać i podtrzymywać ogień w celu ogrzania wnętrza, gotowania, pieczenia itp.; ogrzewać, opalać» Palić ognisko. Palić w piecu, w kuchni, pod kuchnią, pod kotłami. Palić drzewem, węglem …   Słownik języka polskiego

  • bez — I m IV, D. bzu, Ms. bzie; lm M. bzy «Syringa vulgaris, krzew z rodziny oliwkowatych, o przyjemnie pachnących kwiatach zebranych w duże luźne wiechy, mający wiele odmian; hodowany w parkach i ogrodach jako roślina ozdobna; botaniczna nazwa: lilak; …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»